nędza

ż II, DCMs. \nędzadzy; lm D. nędz

«brak podstawowych środków do życia; wielkie ubóstwo, bieda, niedostatek»

Wyjątkowa, ostatnia, skrajna nędza.

Dno nędzy.

Cierpieć nędzę.

Doprowadzić, przywieść kogoś do nędzy.

Być, zostać, żyć w (skrajnej) nędzy.

Popaść, wpaść w nędzę.

Wtrącić kogoś w nędzę.

Borykać się z nędzą.

Nędza dokucza komuś.

Nędza gniecie, gryzie kogoś.

◊ Nędza moralna, duchowa, umysłowa «bardzo niski poziom moralności i kultury; człowiek, ludzie o takim poziomie»

◊ Obraz nędzy i rozpaczy «osoba, rzecz itp. znajdująca się w opłakanym stanie, widok wzbudzający litość»

◊ Bieda z nędzą «beznadziejna sytuacja materialna, brak wszystkiego»

◊ Nędza aż piszczy «o stanie skrajnej biedy, beznadziejnej sytuacji»

□ I mądry głupi, gdy go nędza złupi.przen.

a) «nędzarze, biedota; rzadziej biedny człowiek, nędzarz»

Bezdomna nędza.

b) «rzecz bardzo licha, nędzna, w złym gatunku»

Po co kupiłeś taką nędzę?