- niecić
- ndk VIa, \niecićcę, \niecićcisz, \niecićnieć, \niecićcił, \niecićconyksiążk. «powodować powstawanie ognia; rozpalać, zapalać, rozniecać»
Niecić ogień, ognisko.
przen. «wzniecać, wzbudzać, powodować»Niecić nadzieję, radość.
Niecić bunt.
niecić się «zapalać się, rozpalać się»Brzask, zorza się nieci.
Słownik języka polskiego . 2013.