niecnota

ż a. m, odm. jak ż IV, CMs. \niecnotaocie; lm MB. -y, D. \niecnotaot (także DB. \niecnotatów - tylko o mężczyznach)

przestarz. «człowiek zły, podły, niegodziwiec, łotr, nikczemnik; dziś zwykle z odcieniem żartobliwym; ladaco, nic dobrego»

Kot niecnota wypił śmietankę.

Córka niecnota uciekła z domu.