- niedo-
- «pierwszy człon wyrazów złożonych»a) «będący częścią rzeczownika złożonego oznaczającego stan, sytuację z uwydatnieniem nie wystarczającego zasobu, nasilenia tego, co oznacza wyraz podstawowy, np. niedobór, niedomiar, niedorozwój, niedowład, niedodma, niedomoga, niedokrwienie, niedotlenienie»b) «będący częścią rzeczownika złożonego oznaczającego przedmioty lub osoby, których dotyczy stan, sytuacja (wyrażona w punkcie a), np. niedoprzęd, niedouk, niedojadek, niedopałek, niedouczek, także nazwy zwierząt młodych i ich futer, np. niedokunka, niedolisek»c) «będący częścią przymiotnika (i imiesłowu) złożonego oznaczającego stan, sytuację (opisaną w punkcie a) połączonych z nim rzeczowników, np. niedobarwliwy, niedokrwisty, niedokarmiony, niedomyty, niedopierzony, niedorozwinięty»d) «będący częścią czasownika złożonego, oznaczającego niedostateczną, spadającą niżej normy realizację tego, co oznacza czasownik podstawowy, np. niedojadać, niedosłyszeć, niedospać, niedosypiać, niedowidzieć»
Słownik języka polskiego . 2013.