- nieuchronnie
- «w sposób nieuchronny, bez możności uniknięcia czegoś, nieodwołalnie»
Ktoś nieuchronnie skazany na śmierć.
Słownik języka polskiego . 2013.
nieuchronnie
Look at other dictionaries:
nieuchronnie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., {{/stl 8}}{{stl 7}}od przym. nieuchronny: Nieuchronnie zbliżał się koniec wakacji. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
nieodwołalnie — «nieuchronnie, bezwzględnie, bezapelacyjnie» Starość zbliża się nieodwołalnie. Rozstać się z kimś nieodwołalnie. Postanowić coś nieodwołalnie … Słownik języka polskiego
czas — 1. Ciężkie czasy «okres kryzysu, niedostatku, trudności materialnych, kłopotów»: (...) dzięki stałemu zajęciu – umożliwiała przeżycie całej rodzinie w tych ciężkich czasach. R. Antoszewski, Kariera. 2. Coś jest kwestią czasu «coś musi… … Słownik frazeologiczny
droga — 1. Być na dobrej drodze «rozumować, myśleć prawidłowo»: (...) sprawiał wrażenie, że nie obchodzą go rewelacje Jakuba. – Jest pan na dobrej drodze, panie profesorze (...). M. Saramonowicz, Siostra. 2. Być na (dobrej, najlepszej, prostej) drodze do … Słownik frazeologiczny
determinizm — m IV, D. u, Ms. determinizmzmie, blm filoz. «pogląd uznający współzależność zjawisk (zdarzeń), zgodnie z którym każde zjawisko (w przyrodzie, w rozwoju społecznym, w działaniu ludzkim) jest nieuchronnie i jednoznacznie wyznaczone przez ogół… … Słownik języka polskiego
katastrofa — ż IV, CMs. katastrofafie; lm D. katastrofaof 1. «wydarzenie nagłe, tragiczne w skutkach, w którym ktoś ucierpiał lub poniósł śmierć, które spowodowało straty materialne; nieszczęśliwy wypadek, klęska» Straszna katastrofa. Katastrofa lotnicza,… … Słownik języka polskiego
niechybnie — 1. «z całą pewnością, na pewno, nieuchronnie; nieomylnie, niezawodnie» Musieli niechybnie zginąć. Czuła niechybnie, że to rozstanie. 2. przestarz. «nie chybiając, celnie» Strzelać niechybnie … Słownik języka polskiego
nieubłaganie — 1. «w sposób nieubłagany; bez litości, bezwzględnie» Walczyć nieubłaganie z nieuczciwością. 2. «nieodwołalnie, nieuchronnie» Czas płynie nieubłaganie. Starość, śmierć się zbliża nieubłaganie … Słownik języka polskiego
powietrze — n I, blm 1. «mieszanina gazów (głównie azotu i tlenu) otaczająca grubą warstwą kulę ziemską, tworząca jej atmosferę» Czyste, świeże, ostre, rześkie, łagodne, przejrzyste powietrze. Chłodne, mroźne, arktyczne powietrze. Duszne, parne, wilgotne,… … Słownik języka polskiego
tragedia — ż I, DCMs. tragediadii; lm D. tragediadii (tragediadyj) 1. «utwór dramatyczny przedstawiający konflikt moralny, ideowy, psychologiczny, prowadzący nieuchronnie do klęski bohatera» Tragedia antyczna, klasyczna, mieszczańska, romantyczna. Wystawić… … Słownik języka polskiego
