- beczka
- ż III, CMs. \beczkaczce; lm D. \beczkaczek1. «duże naczynie w kształcie walca o dwóch płaskich dnach, często o wypukłych ścianach z drewnianych klepek, ściśniętych obręczami, lub z blachy, przeznaczone do przechowywania płynów, ciał sypkich itp.; także zawartość tego naczynia»
Beczka blaszana.
Beczka z klepki dębowej.
Beczka do (kiszenia) ogórków, do kapusty a. na ogórki, na kapustę.
Beczki z kapustą, z ogórkami a. beczki kapusty, ogórków.
Beczka po śledziach.
Zakwasić beczkę ogórków.
Zjeść beczkę kapusty.
Wtaczać beczki do piwnicy.
Ktoś gruby jak beczka.
Tłoczyć się itp. jak śledzie w beczce.
∆ Beczka śmiechu «jedna z atrakcji „wesołego miasteczka"»przen. «sytuacja komiczna, pobudzająca do śmiechu»∆ mors. Beczka cumownicza «stalowy, pływający cylinder do cumowania okrętów na dłuższy postój na redach i w portach»◊ Beczka bez dna «ktoś mający ogromne potrzeby, nie dające się zaspokoić, coś (np. dom) wymagające nieustannych nakładów»◊ Zacząć, spróbować itp. z innej beczki «zmienić temat»□ Zjesz beczkę soli, nim poznasz do woli «trzeba wiele z kimś razem przeżyć, aby go dobrze poznać»2. lotn. «figura akrobacji powietrznej polegająca na obrocie samolotu dookoła osi podłużnej o 360°»Kręcić beczki na małej wysokości.
Słownik języka polskiego . 2013.