- nornik
- m III, DB. -a, N. \nornikkiem; lm M. -i1. zool. «Microtus, gryzoń z rodziny o tej samej nazwie, niewielkie zwierzę o krępej budowie, żywiące się głównie zielonymi częściami roślin; w Polsce pospolity, występuje w dziewięciu gatunkach»2. zool. norniki «Microtidae, rodzina drobnych gryzoni roślinożernych, żerujących częściowo pod ziemią, mnożących się bardzo intensywnie i wyrządzających znaczne szkody w uprawach; należą do niej m.in. darniówka, nornica, nornik, piżmak»3. łow. «pies myśliwski, zwykle jamnik lub terier, ułożony do wypłaszania zwierzyny z nor na strzał myśliwego, używany do polowania np. na lisy, króliki, borsuki»
Słownik języka polskiego . 2013.