nowinkarz

m II, DB. -a; lm M. -e, DB. -y (-ów)

1. «ten, kto łatwo, chętnie przyjmuje i wprowadza rzeczy nowe, nie znane, szczególnie nowe prądy, kierunki»

Nowinkarze poszukujący nowych form.

2. rzad. «ten, kto z zamiłowaniem zbiera, szerzy, powtarza usłyszane wiadomości, nowinki, plotki»

Pokątni nowinkarze.