- obciążyć
- dk VIb, \obciążyćżę, \obciążyćżysz, \obciążyćciąż, \obciążyćżył, \obciążyćżony - obciążać ndk I, \obciążyćam, \obciążyćasz, \obciążyćają, \obciążyćaj, \obciążyćał, \obciążyćany1. «włożyć na kogoś, na coś lub w coś jakiś ciężar, obładować czymś ciężkim, ciążącym»
Obciążyć kogoś bagażem.
Statek obciążony ładunkiem.
Drzewa obciążone owocami.
◊ Obciążać sobie pamięć a. coś obciąża komuś pamięć «przeładowywać pamięć jakimiś faktami; coś jest balastem dla pamięci»2. częściej dk «nałożyć na kogoś jakiś obowiązek, zlecić komuś wykonanie czegoś; obarczyć»Obciążyć kogoś trudnym zadaniem.
Ktoś jest obciążony obowiązkami służbowymi, domem, dziećmi, długami.
◊ Obciążyć czyjeś, jakieś konto «zapisać jakąś transakcję na ciężar danego konta»◊ Obciążyć hipotekę «zagwarantować wykonanie zobowiązania wpisem do księgi hipotecznej»3. «uczynić odpowiedzialnym za coś, winnym czemuś; oskarżyć»Obciążyć kogoś zarzutem morderstwa.
◊ Coś obciąża czyjeś sumienie «ktoś ma poczucie popełnionego występku, ktoś jest za coś moralnie odpowiedzialny»◊ Dowód, materiał, okoliczności obciążające «dowód, materiał, okoliczności udowadniające oskarżenie»obciążyć się - obciążać się strona zwrotna czas. obciążyć - obciążaća) w zn. 1:Obciążyć się zbyt wielkim bagażem.
b) w zn. 2:Obciążyć się dodatkowymi pracami.
c) w zn. 3:Obciążać się fałszywymi zeznaniami.
Słownik języka polskiego . 2013.