Objuczyć konia, muła, osła.
Ktoś jest objuczony paczkami, zakupami.
Objuczyć się ciężarem ponad siły.
Słownik języka polskiego . 2013.
objuczać się – objuczyć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} brać na siebie, zabierać dużą ilość bagażu; obładowywać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Objuczyli się tak bardzo, że z trudem dotarli na miejsce spotkania. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
obarczać — ndk I, obarczaćam, obarczaćasz, obarczaćają, obarczaćaj, obarczaćał, obarczaćany obarczyć dk VIb, obarczaćczę, obarczaćczysz, obarcz, obarczaćczył, obarczaćczony 1. zwykle dk «włożyć komuś ciężar na barki, obładować kogoś lub coś czymś; objuczyć» … Słownik języka polskiego
objuczać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, objuczaćam, objuczaća, objuczaćają, objuczaćany {{/stl 8}}– objuczyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, objuczaćczę, objuczaćczy, objuczaćczony {{/stl 8}}{{stl 7}} zakładać na kogoś lub coś duży ciężar, najczęściej… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
