- obleźć
- dk XI, \obleźćlezę, \obleźćleziesz, \obleźćleź, \obleźćlazł, \obleźćlazła, \obleźćleźli, \obleźćleziony, \obleźćlazłszy - obłazić ndk VIa, \obleźćłażę, \obleźćłazisz, \obleźćłaź, \obleźćłaził1. «o insektach, robakach: wleźć, wpełznąć na kogoś, na coś; obsiąść kogoś, coś»
Oblazły ją mrówki.
Psa oblazły pchły.
Drzewo oblezione przez mszyce.
2. «wytrzeć się, stracić wierzchnią warstwę»Futro w wielu miejscach oblazło.
Lakier obłazi z paznokci.
3. pot. «posuwając się wolno obejść, okrążyć coś»Oblazła całe miasto w poszukiwaniu jakiejś ulicy.
Słownik języka polskiego . 2013.