- obnażać
- ndk I, \obnażaćam, \obnażaćasz, \obnażaćają, \obnażaćaj, \obnażaćał, \obnażaćany - obnażyć dk VIb, \obnażaćżę, \obnażaćżysz, \obnażaćnaż, \obnażaćżył, \obnażaćżony1. «rozbierać do naga; czynić nagim»
Obnażyć ciało, tors.
2. «pozbawiać coś osłony, odsłaniać, odkrywać; ogołocić z czegoś»Obnażyć głowę, szyję.
Obnażona szabla.
Mieszkanie obnażone ze sprzętów.
przen.Obnażyć prawdziwą naturę człowieka.
Obnażyć słabe strony czegoś.
3. zwykle ndk «o ubraniu: nie stanowić okrycia, nie okrywać»Krótkie rękawy obnażały ramiona.
obnażać się - obnażyć się1. «rozbierać się do naga»Obnażyć się do pasa.
2. «tracić osłonę, przykrycie, stawać się widocznym»Zęby obnażyły się w uśmiechu.
Skały obnażyły się ze śniegu.
Słownik języka polskiego . 2013.