obowiązujący

obowiązujący
imiesł. przymiotnikowy czynny czas. obowiązywać (p.)
obowiązujący w użyciu przym. «mający moc prawną; ważny»

Obowiązujące przepisy, prawa.

Obowiązujący rozkład jazdy.

Nadać czemuś moc obowiązującą.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • obowiązujący — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. IIb {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mający moc prawną; ważny, aktualny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nie wszystkie obowiązujące przepisy są przestrzegane. Obowiązujący rozkład jazdy, porządek… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • czas — m IV, D. u, Ms. czassie; lm M. y 1. zwykle blm «nieprzerwany ciąg chwil, trwania; jedna z podstawowych (obok przestrzeni) form bytu materii» Drogocenny, wolny, zajęty, stracony czas. Czas mija, płynie, upływa, leci, pędzi, ucieka. Czas leczy,… …   Słownik języka polskiego

  • etykieta — ż IV, CMs. etykietaecie 1. blm «ustalony i obowiązujący sposób zachowania się w pewnych środowiskach (na dworach monarchów, w kołach dyplomatycznych itp.); formy towarzyskie, ceremoniał» Ścisła etykieta. Dworska, wojskowa etykieta. Przepisy,… …   Słownik języka polskiego

  • fakultatywny — «pozostawiony do wyboru, nie obowiązujący; możliwy, dowolny» Fakultatywne prawo do czegoś. Zajęcia fakultatywne. ∆ jęz. Warianty fakultatywne fonemu «warianty jednego fonemu pojawiające się w tych samych pozycjach, np. przedniojęzykowe ł i… …   Słownik języka polskiego

  • jednolity — «nie różniący się pod względem budowy, składu, formy, kompozycji itp.; tworzący zwartą, zharmonizowaną całość, nie wykazujący zróżnicowania; jednakowy dla wszystkich» Jednolity system monetarny, prawny, sądowy. Jednolita budowa geologiczna.… …   Słownik języka polskiego

  • kanoniczny — 1. «dotyczący kanonu wzoru, reguły; ogólnie przyjęty, uznany za właściwy, obowiązujący» Kanoniczny tekst sztuki. 2. mat. «podstawowy, zasadniczy» Postać kanoniczna trójmianu kwadratowego. 3. rel. «dotyczący kanonów, zgodny z kanonami przepisami… …   Słownik języka polskiego

  • klauzula — ż I, DCMs. klauzulali; lm D. klauzulaul 1. praw. «zastrzeżenie lub warunek w umowie, układzie, traktacie, w dokumencie prawnym» ∆ Klauzula derogacyjna «przepis uchylający przepis dotychczas obowiązujący» ∆ Klauzula egzekucyjna a. klauzula… …   Słownik języka polskiego

  • nakaz — m IV, D. u, Ms. nakazzie; lm M. y 1. «ustne lub pisemne polecenie, któremu trzeba się podporządkować; rozporządzenie, rozkaz, zarządzenie» Nakaz urzędowy. Nakaz opuszczenia mieszkania, stawienia się na rozprawie. Dostać, otrzymać jakiś nakaz. ∆… …   Słownik języka polskiego

  • nieobowiązkowy — nieobowiązkowywi 1. «nie mający poczucia obowiązku; niesumienny, niedbały» Nieobowiązkowy uczeń, pracownik. 2. «nie obowiązujący» Nieobowiązkowy przedmiot, wykład na uczelni …   Słownik języka polskiego

  • nowy — nowywi, nowywszy 1. «nie zniszczony, niedawno zrobiony, nabyty; świeżo powstały, świeżo założony» Nowy kapelusz. Nowe rękawiczki, ubranie. Nowy samochód. Nowe meble. Nowe domy, osiedla. Rzecz całkiem nowa, prawie nowa, zupełnie nowa. Wszystko… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”