obręb

m IV, D. -u, Ms. obrębie

zwykle blm

1. «obszar ograniczony czymś; teren, zasięg»

Stanąć poza obrębem światła.

Zakaz wyjazdu poza obręb miasta.

Nie wolno palić w obrębie zakładu.

Zakaz używania sygnałów akustycznych w obrębie miasta.

przen. «zakres czyichś, jakichś wpływów, działań itp.; dziedzina, sfera»

Pozostać poza obrębem dochodzeń, podejrzeń.

Wyrzucić kogoś poza obręb społeczeństwa.

Coś pozostaje w obrębie czyichś zainteresowań.

2. «brzeg tkaniny zagięty i przyszyty, zabezpieczający materiał przed strzępieniem się»

Oderwać, odpruć obręb u płaszcza.

Spodnie, spódnica bez obrębu.

3. leśn. «obszar lasu o zbliżonych warunkach ekonomicznych i przyrodniczych, dla którego ustala się jednolity sposób zagospodarowania, jednakowy cel gospodarczy i wiek rębności»