obrugać

dk I, \obrugaćam, \obrugaćasz, \obrugaćają, \obrugaćaj, \obrugaćał, \obrugaćany

pot. «zwymyślać, zbesztać, skrzyczeć kogoś»

Obrugał ich za lenistwo i niechlujstwo.

Żona go obrugała, że za późno wrócił do domu.

Zostałem obrugany przez szefa.

‹ros.›