Nie móc jeść z obrzydzenia.
Ktoś czuje obrzydzenie do samego siebie.
Kogoś ogarnia obrzydzenie do kogoś, do czegoś.
Z obrzydzeniem wziąć coś do ręki.
Z obrzydzeniem patrzeć na coś.
Słownik języka polskiego . 2013.
obrzydzenie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} uczucie głębokiego niesmaku, wstrętu, odraza : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ogarnia kogoś obrzydzenie na samo wspomnienie czegoś, kogoś. Odwrócić się z obrzydzeniem. Nie móc słuchać z obrzydzenia.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
obrzydzenie — (Aż) do obrzydzenia «w stopniu trudnym do zniesienia, wywołującym przesyt»: Znał się na wszystkim i był doskonały do obrzydzenia. J. Kaczmarski, Plaża. Miewał swe lepsze i gorsze dni; potrafił czasem nudzić do obrzydzenia, a czasem… … Słownik frazeologiczny
ohyda — ż IV, CMs. ohydaydzie zwykle blm 1. «to, co jest ohydne, wstrętne, budzące obrzydzenie, odrazę; obrzydliwość» Wyrzuć tego robaka, co za ohyda! Nie chcę słuchać o tej ohydzie. 2. «cecha czegoś ohydnego, budzącego wstręt, obrzydzenie, odrazę;… … Słownik języka polskiego
obrzydliwość — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, lm M. obrzydliwośćści {{/stl 8}}{{stl 7}} coś obrzydliwego, wzbudzającego głęboki niesmak, obrzydzenie, odrazę; ohyda, obrzydlistwo : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ta zupa to obrzydliwość. Takie postępowanie to obrzydliwość … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rosnąć — 1. Coś komuś rośnie w gardle, w ustach, pot. w gębie «coś nie daje się przełknąć, wywołuje obrzydzenie»: Z trudem przełyka tłusty kawałek mięsa. Widzę, jak rośnie jej w ustach. M. Saramonowicz, Lustra. 2. Rosnąć w oczach a) «rosnąć bardzo szybko» … Słownik frazeologiczny
rzecz — 1. Brać się, wziąć się do rzeczy «przystępować, przystąpić do jakiejś pracy, zaczynać, zacząć działać»: „Chłopaki” ostro wzięli się do rzeczy. Najwyższy złapał „drugiego” za głowę i podniósł na wysokość pół metra. W tym czasie inny wskoczył na… … Słownik frazeologiczny
abominacja — ż I, DCMs. abominacjacji, blm przestarz. «odraza, obrzydzenie, wstręt» Uczucie abominacji. Wzbudzić w kimś abominację. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
awersja — ż I, DCMs. awersjasji, blm «niechęć, obrzydzenie, odraza, wstręt» Budzić w kimś awersję. Mieć do czegoś, kogoś awersję. Poczuć, żywić do kogoś awersję. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
fe — ndm «wykrzyknik wyrażający niezadowolenie, naganę, obrzydzenie, oznaczający mniej więcej tyle co: wstyd! wstydź się! brzydko» A fe! Fe, nieładnie! … Słownik języka polskiego
gad — m IV, DB. a, Ms. gadzie; lm M. y 1. zool. gady «Reptilia, gromada lądowych kręgowców zmiennocieplnych, oddychających płucami, przeważnie jajorodnych, o skórze pokrytej łuskami, tarczkami lub płytkami; należą tu: hatterie, żółwie, jaszczurki, węże … Słownik języka polskiego
