Obrzydzić komuś życie ciągłym narzekaniem.
Obrzydzić komuś wykonywany zawód.
Słownik języka polskiego . 2013.
obrzydzić — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}obrzydzać {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
obrzydzać — → obrzydzić … Słownik języka polskiego
obrzydzać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, obrzydzaćam, obrzydzaća, obrzydzaćają, obrzydzaćany {{/stl 8}}– obrzydzić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, obrzydzaćdzę, obrzydzaćdzi, obrzydzaćbrzydź, obrzydzaćdzony {{/stl 8}}{{stl 7}} wzbudzać w kimś obrzydzenie… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
obrzydzenie — n I 1. rzecz. od obrzydzić. 2. «uczucie wstrętu, odraza» Nie móc jeść z obrzydzenia. Ktoś czuje obrzydzenie do samego siebie. Kogoś ogarnia obrzydzenie do kogoś, do czegoś. Z obrzydzeniem wziąć coś do ręki. Z obrzydzeniem patrzeć na coś … Słownik języka polskiego
zbrzydzić — dk VIa, zbrzydzićdzę, zbrzydzićdzisz, zbrzydź, zbrzydzićdził, zbrzydzićdzony 1. «wzbudzić w kimś zdecydowaną niechęć do czegoś, obrzydzić coś komuś» Zbrzydziła mężowi życie ciągłym narzekaniem. 2. przestarz. (zwłaszcza w połączeniu zbrzydzić… … Słownik języka polskiego
