oczadzieć

dk III, \oczadziećeję, \oczadziećejesz, \oczadziećej, \oczadziećdział, \oczadziećdzieli, \oczadziećdziały, \oczadziećdziali

«ulec zaczadzeniu; także: ulec zamroczeniu wskutek przebywania w dusznym pomieszczeniu, wskutek silnego zmęczenia itp.»

Chodzi jak oczadziały.

Głowa oczadziała od dymu papierosowego.