- odąć
- dk Xc, odmę, odmiesz, odmij, odął, odęty - odymać ndk I, \odąćam, \odąćasz, \odąćają, \odąćaj, \odąćał, \odąćany«wypełnić policzki wydychanym powietrzem, wywinąć wargi, usta, zwykle na znak niezadowolenia, pogardy, złości»
Odąć pogardliwie usta.
Siedzieć z odętą twarzą.
Zrobić odętą minę.
odąć się - odymać się pot. «wyrazić niezadowolenie, pogardę wydęciem policzków, ust; nadąsać się, nachmurzyć się, obrazić się»Odęła się obrażona i nie odpowiadała.
Słownik języka polskiego . 2013.