- bernikla
- ż I, DCMs. \berniklali; lm D. \berniklalizool. «Branta, gęś o upierzeniu szaro-czarno-białym i czarnym dziobie, żyjąca na wybrzeżach i wyspach mórz półkuli północnej»‹ze śrdwłc.›
Słownik języka polskiego . 2013.
Słownik języka polskiego . 2013.