- oddzielny
- \oddzielnyni«tworzący pewną samodzielną całość, oddzielony od czegoś, nie połączony z czymś; osobny, odrębny»
Oddzielna szafka na buty.
Oddzielny pokój.
Wynająć pokój z oddzielnym wejściem.
Słownik języka polskiego . 2013.
oddzielny
Look at other dictionaries:
oddzielny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} niełączący się lub niełączony z innym; osobny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Każdy człowiek to oddzielny problem. Oddzielne pomieszczenie. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
hetman — m IV, DB. a, Ms. hetmannie 1. lm M. i ( owie), DB. ów hist. «w Polsce od XV w. do rozbiorów: najwyższy dowódca wojsk, wódz naczelny» Urząd, godność hetmana. ∆ Hetman wielki «od XVI w. najwyższy dowódca wojskowy, oddzielny dla Korony i Litwy»… … Słownik języka polskiego
idio- — «pierwszy człon wyrazów złożonych oznaczający: oddzielny, swoisty, odmienny; utworzony samodzielnie, powstający wewnątrz; własny, osobisty, np. idiochromatyczny, idiograficzny; idiolatria, idiomorfizm» ‹gr.› … Słownik języka polskiego
indywidualny — indywidualnyni 1. «właściwy tylko danej jednostce; osobisty, jednostkowy, osobniczy, odrębny, swoisty» Indywidualny styl. Indywidualna metoda pracy. Indywidualne odczucia, wrażenia. 2. «oddzielny, osobny; pojedynczy, niezespołowy» Indywidualny… … Słownik języka polskiego
izolatka — ż III, CMs. izolatkatce; lm D. izolatkatek 1. «w szpitalach, internatach, żłobkach itp.: oddzielny pokój, w którym umieszcza się osoby chore lub podejrzane o chorobę zakaźną» Leżeć w izolatce. 2. «w więzieniach: cela jednoosobowa» ‹ze śrdwłc.› … Słownik języka polskiego
kaplica — ż II, DCMs. kaplicacy; lm D. kaplicaic «niewielka budowla sakralna, wolno stojąca lub połączona z większym kompleksem architektonicznym, zwykle kościołem lub klasztorem; boczna część kościoła mająca ołtarz i tworząca oddzielną całość; oddzielny… … Słownik języka polskiego
list — m IV, D. u, Ms. liście; lm M. y «pisemna wypowiedź skierowana do osoby lub instytucji; papier, na którym napisano tę wypowiedź (także wraz z kopertą)» List prywatny, urzędowy. List pochwalny. Doręczyć list. Napisać, wysłać list do kogoś. Wrzucić… … Słownik języka polskiego
oderwany — imiesł. przymiotnikowy bierny czas. oderwać (p.) oderwany w użyciu przym. 1. «nie mający z czymś związku; oddzielny, poszczególny» Oderwane fakty. Bełkotał jakieś oderwane słowa. 2. «nie dotyczący rzeczywistości; nierealny; abstrakcyjny» Myśleć o … Słownik języka polskiego
osobny — «oddzielony, oddalony od innych, mający specjalne przeznaczenie; oddzielny, odrębny» Pokój z osobnym wejściem. Zajęli osobny stolik. Miał osobną przegródkę w portfelu. z osobna «oddzielnie, osobno» ◊ przestarz. Wszem wobec i każdemu z osobna… … Słownik języka polskiego
pismo — n III, Ms. piśmie 1. blm «zespół znaków graficznych będących znakami dźwięków lub pojęć; ogół liter składających się na dany alfabet» Pismo maszynowe, ręczne. Krój, format, rodzaj pisma. Wynalazek pisma. ∆ Pismo alfabetyczne «pismo, w którym… … Słownik języka polskiego
