- pismo
- n III, Ms. piśmie1. blm«zespół znaków graficznych będących znakami dźwięków lub pojęć; ogół liter składających się na dany alfabet»
Pismo maszynowe, ręczne.
Krój, format, rodzaj pisma.
Wynalazek pisma.
∆ Pismo alfabetyczne «pismo, w którym poszczególnym dźwiękom odpowiadają oddzielne znaki - litery»∆ Pismo sylabiczne «pismo, w którym każdej sylabie odpowiada oddzielny znak»∆ Pismo obrazkowe a. ideograficzne «pierwotna forma pisma, w którym rysunek służył do zapisu treści; pismo piktograficzne»∆ Pismo klinowe «pismo ideograficzno-sylabiczne, składające się ze znaków przedstawiających kombinację małych kliników, wyciskanych głównie na tabliczkach glinianych trzcinowym rylcem, używane w starożytnej Mezopotamii od około IV tysiąclecia p.n.e.»∆ Pismo runiczne «starogermańskie pismo alfabetyczne, składające się ze znaków wywodzących się z alfabetu greckiego i łacińskiego, zachowane na kamieniach, przedmiotach metalowych, kościanych itp.»∆ Pismo gotyckie → gotyk w zn. 2∆ Pismo hieroglificzne «hieroglify»∆ Pismo techniczne «pismo o znormalizowanym kształcie i kącie pochylenia liter, używane do napisów na rysunkach technicznych»∆ muz. Pismo nutowe, muzyczne «system znaków graficznych służących do notacji wszystkich muzycznych cech dźwięków oraz sposobów ich realizacji w utworze muzycznym»2. blm«to, co jest napisane, wyrażone znakami pisarskimi; litery; właściwy komuś sposób pisania, kreślenia liter i cyfr»Czytelne, wyraźne, proste, równe, wyrobione, kaligraficzne pismo.
Niewyraźne, nierówne, pochyłe, krzywe, koślawe, nieudolne pismo.
Ładny charakter pisma.
3. blm«wyrażanie myśli za pomocą znaków graficznych, umiejętność pisania; czynność pisania, pisanie»Styl pisma.
Posługiwać się przenośniami w piśmie.
Władać obcym językiem w mowie i piśmie.
4. lm D. pism«tekst napisany ręcznie lub maszynowo na kartce (kartkach) papieru, np. list, dokument, akt»Pismo urzędowe, oficjalne.
Pismo odręczne, okólne.
Pisma tajne, poufne, ponaglające.
Przygotować, podyktować, zredagować pismo.
Przesłać, wysłać, wystosować do kogoś pismo.
Doręczyć komuś pismo.
◊ pot. Czuć, poczuć, zwąchać pismo nosem «przeczuwać, przewidzieć, co się dzieje, co się święci; zorientować się w czymś, domyślić się czegoś»5. lm D. pismzwykle w lm «utwory literackie, publicystyczne, dzieła naukowe itp.; książki»Pisma poetyckie.
Pisma filozoficzne, historyczne.
Zbiorowe wydanie pism Sienkiewicza.
∆ rel. Pismo święte «Księgi Starego i Nowego Testamentu; Biblia»◊ żart. Uczony w piśmie «o kimś wykształconym w jakiejś dziedzinie, znającym się na czymś lub rzekomo znającym się na czymś; erudyta»6. lm D. pism«czasopismo, np. gazeta codzienna, tygodnik, miesięcznik»Pisma literackie, naukowe, społeczne, kulturalne.
Pisma ilustrowane, satyryczne.
Pismo codzienne, wieczorne, periodyczne.
Poczytne pismo.
Prenumerować pismo.
Wydawać pismo.
Łamy, szpalty pisma.
Roczniki pisma.
na piśmie «za pomocą pisma, pisemnie, spisując, pisząc na papierze; wyrażając coś pismem, nie ustnie»Zawierać umowę na piśmie.
Potwierdzić coś, pokwitować na piśmie.
Słownik języka polskiego . 2013.
