- odkryć
- dk Xa, \odkryćkryję, \odkryćkryjesz, \odkryćkryj, \odkryćkrył, \odkryćkryty - odkrywać ndk I, \odkryćam, \odkryćasz, \odkryćają, \odkryćaj, \odkryćał, \odkryćany1. «odsłonić to, co było zakryte; uczynić coś widocznym»
Odkryć twarz.
Odkryć garnek, pudełko, skrzynię.
∆ Odkryć głowę «zdjąć z głowy nakrycie»∆ karc. Odkryć karty, grać w odkryte karty «pokazać karty partnerom; grać mając karty rozłożone (widoczne dla partnerów)»przen. «ujawnić swoje zamiary; ujawnić to, czym się rozporządza; postąpić otwarcie, szczerze»2. «poznać rzecz dotąd nie znaną, natrafić na coś, wynaleźć coś; dokonać odkrycia»Odkryć nowy ląd, nową wyspę.
Odkryć nowy pierwiastek chemiczny.
Odkryć pokłady węgla.
Odkryć nową metodę badań.
3. «spostrzec, zauważyć kogoś, coś; zaobserwować coś, dopatrzyć się czegoś»Odkryć piękno jakiegoś dzieła, krajobrazu.
Odkryć w kimś jakiś talent, zdolności.
4. «wyjawić, ujawnić coś; podać do wiadomości»Odkryć sekret, tajemnicę.
Odkryć swoje (czyjeś) zamiary, plany.
odkryć się - odkrywać się1. «zdjąć, zrzucić z siebie przykrycie»Dziecko w nocy się odkryło.
2. «dać się zauważyć, zobaczyć; ukazać się, odsłonić się»Przed nami odkrywała się szeroka przestrzeń.
3. przestarz. «zostać wykrytym, ujawnionym, zdemaskowanym»Odkryły się czyjeś machinacje, intrygi.
Słownik języka polskiego . 2013.