- odmówić
- dk VIa, \odmówićwię, \odmówićwisz, \odmówićmów, \odmówićwił, \odmówićwiony - odmawiać ndk I, \odmówićam, \odmówićasz, \odmówićają, \odmówićaj, \odmówićał, \odmówićany1. «nie zgodzić się na zrobienie tego, o co ktoś prosił, czego żądał; nie zgodzić się na przyjęcie lub oddanie czegoś»
Odmówić komuś pomocy.
Odmówić posiłku, poczęstunku.
Odmówić przyjęcia prezentu.
Odmówić komuś pożyczki, kredytu.
Wojska odmówiły złożenia broni.
◊ Odmówić sobie czegoś «wyrzec się czegoś, zrezygnować z czegoś»◊ Odmawiać komuś rozumu, talentu itp.; odmawiać czemuś czegoś «nie przyznawać, że ktoś ma rozum, talent itp.; nie przyznawać czemuś pewnych właściwości»◊ Odmówić komuś ręki, daw. odmówić kogoś «nie przyjąć oświadczyn, dać komuś kosza»◊ Ktoś odmawia posłuszeństwa «ktoś nie wykonuje rozkazu»◊ Coś (np. serce, ręce, nogi, nerwy, zegarek, maszyna) odmawiają posłuszeństwa «serce, ręce, nogi, nerwy, zegarek, maszyna przestają działać, funkcjonować normalnie»2. «namową odciągnąć kogoś od czegoś; namówić do niezrobienia czegoś; namówić do odstąpienia, opuszczenia kogoś»Odmówić kogoś od złożenia wizyty.
Odmawiał kolegów od nauki.
3. «wypowiedzieć ustalony tekst (dziś zwykle tekst modlitwy); zmówić»Odmówić pacierz.
4. pot. «odwołać coś (postanowionego, uzgodnionego), czego dotyczyła jakaś umowa»Odmówić wizytę u dentysty.
Słownik języka polskiego . 2013.