- odnieść
- dk XI, \odnieśćniosę, \odnieśćniesiesz, \odnieśćnieś, \odnieśćniósł, \odnieśćniosła, \odnieśćnieśli, \odnieśćniesiony, \odnieśćniósłszy - odnosić ndk VIa, \odnieśćnoszę, \odnieśćsisz, \odnieśćnoś, \odnieśćsił, \odnieśćnoszony1. «dostarczyć coś w celu oddania; zwrócić; dostarczyć coś na miejsce, z którego się zabrało, dostarczyć coś albo kogoś w określone miejsce; zanieść gdzieś»
Odnieść list, paczkę.
Odnieść książkę do biblioteki.
Odnieść śpiące dziecko matce.
∆ Odnieść (sumę, kwotę) na konto, na koszty itp. czegoś «zapisać, zaliczyć (sumę, kwotę) na dane konto, na dane koszty itp.»2. «osiągnąć, uzyskać coś w rezultacie własnych działań, wysiłków»Odnieść korzyść, sukces, tryumf.
Drużyna piłkarska odniosła zasłużone zwycięstwo.
◊ Coś odnosi skutek «coś daje pożądany wynik, doprowadza do zamierzonego celu, skutkuje»3. «doświadczyć, doznać czegoś (często o obrażeniach, uszkodzeniach itp.)»Odnieść wrażenie.
Odnieść rany, obrażenia.
4. «zastosować do kogoś, czegoś, przypisać komuś, czemuś, powiązać z czymś»Odnieść wydarzenie do osoby.
Odnieść fakty do epoki.
5. rzad. «niosąc oddalić coś (kogoś) od czegoś, odsunąć, zabrać skądś»Wiatr odniósł łódkę daleko od brzegu.
odnieść się - odnosić się «zachować się w stosunku do kogoś, potraktować kogoś albo coś w pewien sposób; przyjąć określoną postawę wobec kogoś lub czegoś, ustosunkować się do czegoś»Odnosić się do kogoś przyjaźnie, sympatycznie, życzliwie.
Odnieść się do czegoś z pogardą.
Słownik języka polskiego . 2013.