odosobnienie

odosobnienie
n I
1. rzecz. od odosobnić

Odosobnienie chorego dziecka.

2. lm D. \odosobnienieeń
«odseparowanie się, odizolowanie się od otoczenia; miejsce odizolowane, oddalone, samotne»

Przebywać, pozostawać, żyć w odosobnieniu.

praw. Miejsce odosobnienia «więzienie, zakład karny»
odosobnienie się rzecz. od odosobnić się.

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Look at other dictionaries:

  • odosobnienie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od cz. odosobnić. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} stan oddzielenia od innych i ograniczonego lub zupełnego braku …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • odosobnienie — Miejsce odosobnienia zob. miejsce 7 …   Słownik frazeologiczny

  • alienacja — ż I, DCMs. alienacjacji, blm 1. «wyobcowanie ze środowiska, odosobnienie, wyizolowanie» 2. filoz. «proces, w którym wytwory społecznego współdziałania ludzi zaczynają się wyodrębniać od swych wytwórców i przeciwstawiać się im jako samodzielna… …   Słownik języka polskiego

  • izolacja — ż I, DCMs. izolacjacji; lm D. izolacjacji (izolacjacyj) 1. blm «odosobnienie kogoś lub czegoś, oddzielenie od otoczenia, wyłączenie spod jakichś wpływów, odseparowanie, odłączenie; stan odosobnienia» Żyć w całkowitej izolacji od świata. 2. blm… …   Słownik języka polskiego

  • kwarantanna — ż IV, CMs. kwarantannannie; lm D. kwarantannaann 1. «przymusowe, okresowe odosobnienie ludzi, zwierząt, towarów itp. przybyłych lub przywiezionych z miejsc dotkniętych jakąś epidemią i podejrzanych o możność przeniesienia jej zarazków» Odbywać,… …   Słownik języka polskiego

  • niewola — ż I, DCMs. niewolali, blm 1. «brak wolności, niepodległości, suwerenności; zależność od przemocy» Feudalna niewola. Niewola krajów kolonialnych. Niewola chłopów pańszczyźnianych. Cierpieć w jarzmie niewoli. Popaść w niewolę. 2. «w odniesieniu do… …   Słownik języka polskiego

  • opuszczenie — n I 1. rzecz. od opuścić. 2. blm «stan kogoś osamotnionego, porzuconego, opuszczonego przez wszystkich; odosobnienie, osamotnienie» Litować się nad czyimś opuszczeniem. Żyć w opuszczeniu. 3. blm «stan rzeczy opuszczonych, zostawionych bez opieki …   Słownik języka polskiego

  • osamotnienie — n I 1. rzecz. od osamotnić a. osamotnieć. 2. «brak towarzystwa, samotność, odosobnienie» Po śmierci żony żył w osamotnieniu …   Słownik języka polskiego

  • osobność — ż V, DCMs. osobnośćści, blm przestarz. «oddalenie, odosobnienie, samotność» dziś tylko w wyrażeniu: Na osobności «na boku, na stronie, na uboczu, bez obecności osób trzecich» …   Słownik języka polskiego

  • izolacja — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa, lm D. izolacjacji {{/stl 8}}{{stl 7}} specjalnie uformowany materiał, który nie przewodzi prądu, ciepła, nie przepuszcza dźwięków itp., służący do oddzielania jakiegoś urządzenia, pomieszczenia od działania tych… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”