odosobnić

odosobnić
dk VIa, \odosobnićnię, \odosobnićnisz, \odosobnićnij, \odosobnićnił, \odosobnićniony - odosabniać a. odosobniać ndk I, \odosobnićam, \odosobnićasz, \odosobnićają, \odosobnićaj, \odosobnićał, \odosobnićany
«oddzielić kogoś albo coś od otoczenia, odseparować od innych; odizolować»

Odosobnić kogoś od ludzi, od towarzystwa.

Odosobnić chorego ze względu na chorobę zakaźną.

odosobnić się - odosabniać się, odosobniać się strona zwrotna czas. odosobnić - odosabniać, odosobniać

Odosobnić się od świata i ludzi.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • odosabniać się – odosobnić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} o ludziach i zwierzętach: oddzielać się od innych i nie kontaktować się z nimi; izolować się, separować się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dobrowolnie odosobnili się od reszty mieszkańców, przyjaciół. Jeden odosobnił się od reszty… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • odosabniać — → odosobnić …   Słownik języka polskiego

  • odosobniać — → odosobnić …   Słownik języka polskiego

  • odosobnienie — n I 1. rzecz. od odosobnić Odosobnienie chorego dziecka. 2. lm D. odosobnienieeń «odseparowanie się, odizolowanie się od otoczenia; miejsce odizolowane, oddalone, samotne» Przebywać, pozostawać, żyć w odosobnieniu. ∆ praw. Miejsce odosobnienia… …   Słownik języka polskiego

  • odosabniać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, odosabniaćam, odosabniaća, odosabniaćają, odosabniaćany {{/stl 8}}– odosobnić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, odosabniaćnię, odosabniaćni, odosabniaćnij, odosabniaćniony {{/stl 8}}{{stl 7}} głównie o ludziach i… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • burta — ż IV, CMs. burtarcie; lm D. burt 1. «boczna ściana, bok albo górna krawędź łodzi, kadłuba statku, okrętu» Lewa, prawa burta. Woda przelewa się przez burtę. Fale tłuką o burty. ∆ Burta w burtę «określenie położenia dwóch statków stojących obok… …   Słownik języka polskiego

  • cztery — + ż. rzecz.; czterej, czterech, m. os.; DMs. czterech, C. czterem, B. m. os. czterech, ż. rzecz. cztery, N. czterema 1. «liczebnik główny oznaczający liczbę 4» Czterech mężczyzn idzie. Czterej mężczyźni idą. Cztery jabłka leżą na stole.… …   Słownik języka polskiego

  • odizolować — dk IV, odizolowaćluję, odizolowaćlujesz, odizolowaćluj, odizolowaćował, odizolowaćowany odizolowywać ndk VIIIa, odizolowaćowuję, odizolowaćowujesz, odizolowaćowuj, odizolowaćywał, odizolowaćywany 1. «odosobnić, odłączyć, odseparować» Odizolować… …   Słownik języka polskiego

  • odosobniony — odosobnionynieni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. odosobnić (p.) odosobniony w użyciu przym. 1. «leżący, pozostający na uboczu, daleko od innych: odległy, ustronny; żyjący na uboczu, samotny, osamotniony» Odosobnione miejsce. Odosobnione grupy …   Słownik języka polskiego

  • odseparować — dk IV, odseparowaćruję, odseparowaćrujesz, odseparowaćruj, odseparowaćował, odseparowaćowany odseparowywać ndk VIIIa, odseparowaćowuję, odseparowaćowujesz, odseparowaćowuj, odseparowaćywał, odseparowaćywany «odosobnić, oddzielić, odłączyć»… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”