- odpokutować
- dk IV, \odpokutowaćtuję, \odpokutowaćtujesz, \odpokutowaćtuj, \odpokutowaćował, \odpokutowaćowany - rzad. odpokutowywać ndk VIIIa, \odpokutowaćowuję, \odpokutowaćowujesz, \odpokutowaćowuj, \odpokutowaćywał, \odpokutowaćywany«odbyć, odprawić pokutę; ponieść karę za coś; odcierpieć»
Odpokutować nieostrożność chorobą.
Odpokutować za swoją łatwowierność.
Rozrzutność odpokutował nędzą.
Słownik języka polskiego . 2013.