odrętwieć

odrętwieć
dk III, \odrętwiećeję, \odrętwiećejesz, \odrętwiećej, \odrętwiećwiał, \odrętwiećeli, \odrętwiećwiały, \odrętwiećwiali
«stać się drętwym, stracić czucie; zdrętwieć, ścierpnąć, zmartwieć, zgrabieć; zobojętnieć, stać się nieczułym na coś»

Odrętwiała pod wpływem bólu.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Look at other dictionaries:

  • odrętwieć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk IIIa, odrętwiećeję, odrętwiećeje, odrętwiećwiał, odrętwiećwieli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} utracić czucie, stać się odrętwiałym – sztywnym, niezdolnym do ruchu; ścierpnąć,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • odrętwienie — n I rzecz. od odrętwieć Zapadać w odrętwienie. Być w stanie odrętwienia …   Słownik języka polskiego

  • odrętwienie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od cz. odrętwieć. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} stan utraty czucia, zdolności do ruchu, skostnienia; bezwład,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”