Odrętwiała pod wpływem bólu.
Słownik języka polskiego . 2013.
odrętwieć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk IIIa, odrętwiećeję, odrętwiećeje, odrętwiećwiał, odrętwiećwieli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} utracić czucie, stać się odrętwiałym – sztywnym, niezdolnym do ruchu; ścierpnąć,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
odrętwienie — n I rzecz. od odrętwieć Zapadać w odrętwienie. Być w stanie odrętwienia … Słownik języka polskiego
odrętwienie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od cz. odrętwieć. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} stan utraty czucia, zdolności do ruchu, skostnienia; bezwład,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
