- odrętwienie
- n Irzecz. od odrętwieć
Zapadać w odrętwienie.
Być w stanie odrętwienia.
Słownik języka polskiego . 2013.
odrętwienie
Look at other dictionaries:
odrętwienie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od cz. odrętwieć. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} stan utraty czucia, zdolności do ruchu, skostnienia; bezwład,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
katalepsja — ż I, DCMs. katalepsjasji; lm D. katalepsjasji (katalepsjasyj) med. «odrętwienie całego ciała lub poszczególnych członków połączone z utratą dowolności ruchów i skłonnością do zachowania nadanej pozycji; występuje w osłupieniu i niektórych… … Słownik języka polskiego
paralityczny — «będący wynikiem paraliżu, dotyczący paraliżu albo paralityka» Stan paralityczny. Odrętwienie paralityczne … Słownik języka polskiego
senny — sennynni 1. «taki, któremu chce się spać; będący wyrazem, objawem chęci, potrzeby snu; śpiący» Senne dziecko. Senny głos, wzrok. Senne oczy, ruchy. Senne odrętwienie, znużenie. Być, czuć się sennym. ◊ Chodzić, poruszać się, pracować jak senna… … Słownik języka polskiego
tępota — ż IV, CMs. tępotaocie, blm 1. «brak inteligencji, zdolności, ograniczoność umysłu, głupota» Przerażała go tępota tych ludzi. Tępota umysłu. 2. rzad. «brak energii, apatia, bierność, obojętność, odrętwienie, otępienie» Nie mógł się otrząsnąć z… … Słownik języka polskiego
martwota — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. martwotaocie, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}rzad. {{/stl 8}}{{stl 7}} brak objawów życia {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} bezwład,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
sztywność — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. sztywnośćści, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} brak elastyczności, giętkości; twardość : {{/stl 7}}{{stl 10}}Sztywność podłoża. Sztywność konstrukcji. Sztywność zawieszenia … Langenscheidt Polski wyjaśnień
tępieć — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIIa, tępiećeję, tępiećeje, tępiećpiał, tępiećpieli {{/stl 8}}– stępieć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} stawać się tępym, tracić ostrość; tępić się :… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
tępota — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. tępotaocie, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} bycie tępym, nieinteligentnym; brak bystrości, ograniczenie umysłowe; głupota, bezmyślność : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przerażająca… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zobojętnienie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od cz. zobojętnieć. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} stan utraty zainteresowania czymkolwiek, ogólnej… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
