odrzucić

odrzucić
dk VIa, \odrzucićcę, \odrzucićcisz, \odrzucićrzuć, \odrzucićcił, \odrzucićcony - odrzucać ndk I, \odrzucićam, \odrzucićasz, \odrzucićają, \odrzucićaj, \odrzucićał, \odrzucićany
1. «rzucając oddalić coś od siebie, odepchnąć kogoś lub coś, odłożyć coś na bok (zwykle w sposób gwałtowny)»

Fala odrzuciła go od brzegu.

Pług odrzuca skiby ziemi.

◊ Coś odrzuca kogoś od kogoś a. od czegoś «ktoś ma wstręt do kogoś, czegoś; kogoś coś nudzi, zniechęca, odpycha»
2. «rzucając oddać, zwrócić coś komuś; rzucić na powrót»

Odrzucić piłkę grającemu.

3. «zmienić położenie czegoś nagłym ruchem»

Odrzucić włosy z czoła.

4. «oddzielić coś bezużytecznego, zbędnego, pozbyć się czegoś»

Odrzucać zgniłe jabłka, zły towar.

przestarz. Odrzucić troski na bok «przestać się troszczyć, nie myśleć o czymś»
5. «nie przyjąć czegoś, nie zgodzić się na coś»

Odrzucać dar, ofertę, propozycję, warunki.

Odrzucić czyjąś książkę, artykuł.

6. «o wojsku, armii itp.: odeprzeć, zmusić do cofania się»

Odrzucić nieprzyjaciela.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • dać kosza — Odrzucić czyjeś zaloty Eng. To reject a person who makes a romantic or sexual advance to one …   Słownik Polskiego slangu

  • odrzucać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, odrzucaćam, odrzucaća, odrzucaćają, odrzucaćany, {{/stl 8}}– odrzucić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, odrzucaćcę, odrzucaćci, odrzucaćrzuć, odrzucaćcony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • lamus — m IV, D. a, Ms. lamussie; lm M. y «dawniej: budynek gospodarczy służący do przechowywania zboża, zbroi, dokumentów, cenniejszych przedmiotów; dziś: skład starych rzeczy, rupieciarnia» ◊ Złożyć, odłożyć, odesłać, odrzucić coś do lamusa «odrzucić… …   Słownik języka polskiego

  • odwalić — dk VIa, odwalićlę, odwalićlisz, odwalićwal, odwalićlił, odwalićlony odwalać ndk I, odwalićam, odwalićasz, odwalićają, odwalićaj, odwalićał, odwalićany 1. «odrzucić coś ciężkiego, odepchnąć, odsunąć na bok» Odwalić gruz, kamienie, śnieg z drogi.… …   Słownik języka polskiego

  • The Analogs — Жанры Панк рок Oi! Годы 1995 Страна …   Википедия

  • arbuz — 1. przestarz. Dać komuś arbuza «odrzucić czyjeś oświadczyny, nie przyjąć oświadczyn» 2. przestarz. Dostać, zjeść arbuza «otrzymać odmowę przy oświadczynach» …   Słownik frazeologiczny

  • broń — 1. Dać, włożyć komuś broń do ręki «wyposażyć kogoś w środki działania, w argumenty przeciw komuś, czemuś»: Odrzucić anglikanizm znaczyło przyznać się do błędu i dać broń do ręki tym, których uważał za najgorszych przeciwników religii objawionej.… …   Słownik frazeologiczny

  • ziarno — Odróżnić, odsiać, oddzielić ziarno od plewy (od plew) «oddzielić to, co dobre, od tego, co złe, oddzielić dobrych od złych, odrzucić to, co złe»: Niezależnie myśleć może tylko człowiek poinformowany, to znaczy człowiek odróżniający ziarno od… …   Słownik frazeologiczny

  • arbuz — m IV, D. a, Ms. arbuzzie; lm M. y 1. «Citrulvus vulgaris, roczna roślina warzywna z rodziny dyniowatych, pochodząca z Afryki, uprawiana w krajach o ciepłym klimacie ze względu na smaczne owoce; kawon» 2. B.=D. a. M. «owoc tej rośliny w kształcie… …   Słownik języka polskiego

  • balast — m IV, D. u, Ms. balastaście 1. blm mors. lotn. techn. «dodatkowe obciążenie statków wodnych lub powietrznych nie będące ładunkiem, mające na celu regulację i polepszenie stateczności, zanurzenia, zmiany wysokości lotu itp.; także obciążenie… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”