- odstępca
- m odm. jak ż II, DCMs. \odstępcacy; lm M. \odstępcacy, DB. \odstępcaców«ten, kto odstąpił od czegoś, sprzeniewierzył się czemuś; zdrajca, zaprzaniec»
Odstępca własnego narodu.
Odstępca od wiary, zasad.
Słownik języka polskiego . 2013.
odstępca
Look at other dictionaries:
odstępca — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos VIIIa, lm M. odstępcacy {{/stl 8}}{{stl 7}} z niechęcią o człowieku, który odłączył się od jakiejś społeczności i wyznawanych przez nią zasad; odszczepieniec : {{/stl 7}}{{stl 10}}Odstępca od wiary ojców. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Товбин, Мордко — Мордко Товбин Mordka Towbin Место смерти: Одесса Гражданство … Википедия
Мордко Товбин — (Марк Товбин, польск. Mordka Towbin) – кинопромышленник, кинопродюсер, один из пионеров польского кинематографа, организатор еврейского кинематографа. Создал в Варшаве в начале XX в. киностудии «Sila» (1910 ?) и «Kosmos Film» (1913), первые… … Википедия
Товбин — Товбин, Мордко Мордко Товбин (Марк Товбин, польск. Mordka Towbin) – кинопромышленник, кинопродюсер, один из пионеров польского кинематографа, организатор еврейского кинематографа. Создал в Варшаве в начале XX в. киностудии «Sila» (1910 ?) и… … Википедия
apostata — m odm. jak ż IV, CMs. apostataacie; lm M. apostataaci, DB. apostatatów «człowiek, który odstąpił od swej religii, zasad, przekonań; odszczepieniec, odstępca, renegat» Apostata od katolicyzmu, od protestantyzmu. ‹gr.› … Słownik języka polskiego
dysydent — m IV, DB. a, Ms. dysydentncie; lm M. dysydentnci, DB. ów 1. «osoba otwarcie występująca przeciwko panującemu systemowi politycznemu i narażona z tego powodu na represje» 2. hist. «odstępca od dogmatów kościoła panującego na danym terenie; w… … Słownik języka polskiego
kacerz — I m II, DB. a; lm M. e, DB. y a. ów «w dawnej terminologii kościelnej: odstępca od wiary, heretyk» ‹niem. z gr.› II m II, D. a; lm M. e, D. y ryb. «rodzaj sieci do połowu ryb i raków» ‹niem.› … Słownik języka polskiego
odszczepieniec — m II, DB. odszczepienieceńca, W. odszczepienieceńcze; lm M. odszczepienieceńcy, DB. odszczepienieceńców «ten, kto zerwał z jakąś tradycją, której przedtem był wierny, odstępca (w opinii zwolenników tej tradycji)» Odszczepieniec od tradycji… … Słownik języka polskiego
owieczka — ż III, CMs. owieczkaczce; lm D. owieczkaczek «owca, zwłaszcza młoda, mała» Białe, kędzierzawe owieczki. Łagodny jak owieczka. ◊ Zbłąkana owieczka «ktoś, kto popełnił błąd, zgrzeszył; grzesznik, odstępca» … Słownik języka polskiego
renegat — m IV, DB. a, Ms. renegatacie; lm M. renegataci, DB. ów «człowiek zdradzający swoje ideały, wypierający się dotychczasowych przekonań, przechodzący na stronę przeciwników; odstępca, zdrajca» ‹śrdwłc.› … Słownik języka polskiego
