Odstręczać znajomych od siebie niemiłym usposobieniem.
Deszcz odstręczył turystów od wycieczki.
Słownik języka polskiego . 2013.
odstraszyć — dk VIb, odstraszyćszę, odstraszyćszysz, odstraszyćstrasz, odstraszyćszył, odstraszyćszony odstraszać ndk I, odstraszyćam, odstraszyćasz, odstraszyćają, odstraszyćaj, odstraszyćał, odstraszyćany «podziałać odpychająco, odebrać komuś chęć do czegoś … Słownik języka polskiego
poodpychać — dk I, poodpychaćam, poodpychaćasz, poodpychaćają, poodpychaćaj, poodpychaćał, poodpychaćany 1. «odepchnąć kolejno wielu ludzi, wiele rzeczy itp.» Poodpychał wszystkich w kolejce. 2. «spowodować niechęć wielu osób; zrazić czymś wiele osób,… … Słownik języka polskiego
zmierzić — [wym. zmier zić] dk VIa, zmierzićrżę, zmierzićzisz, zmierzićzmierź, zmierzićził, zmierzićrżony «wzbudzić w kimś wstręt, odrazę, obrzydzenie, niechęć; odstręczyć, zrazić» Zmierziła go przykra woń. Zmierziło mnie życie. Zmierził sobie życie w… … Słownik języka polskiego
odstręczać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, odstręczaćam, odstręczaća, odstręczaćają, odstręczaćany {{/stl 8}}– odstręczyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, odstręczaćczę, odstręczaćczy, odstręczaćczony {{/stl 8}}{{stl 7}} oddziaływać negatywnie na kogoś,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
