Odtłuc ucho od dzbanka.
Odtłuczona emalia w garnku.
Słownik języka polskiego . 2013.
odtłukiwać się – odtłuc się — {{/stl 13}}{{stl 7}} ulegać odtłuczeniu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Podczas transportu figury odtłukła się jej podstawa. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
odtłukiwać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ib, odtłukiwaćkuję, odtłukiwaćkuje, odtłukiwaćany {{/stl 8}}– odtłuc {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Vd, odtłukiwaćtłukę, odtłukiwaćtłucze, odtłukiwaćtłucz, odtłukiwaćtłukł, odtłukiwaćtłukli, odtłukiwaćczony {{/stl 8}}{{stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
odbić — dk Xa, odbićbiję, odbićbijesz, odbićbij, odbićbił, odbićbity odbijać ndk I, odbićam, odbićasz, odbićają, odbićaj, odbićał, odbićany 1. «spowodować zmianę kierunku biegu cząstek lub fal, stanowiąc dla nich nieprzenikliwą powierzchnię» Planety… … Słownik języka polskiego
odtrącić — dk VIa, odtrącićcę, odtrącićcisz, odtrącićtrąć, odtrącićcił, odtrącićcony odtrącać ndk I, odtrącićam, odtrącićasz, odtrącićają, odtrącićaj, odtrącićał, odtrącićany 1. «nagłym ruchem odepchnąć, odsunąć, oddalić od siebie» Odtrącić kogoś, coś… … Słownik języka polskiego
poodbijać — dk I, poodbijaćam, poodbijaćasz, poodbijaćają, poodbijaćaj, poodbijaćał, poodbijaćany 1. «kolejno odbić, otworzyć, wyłamać wiele czegoś» Poodbijać skrzynie. 2. «odbić, odtłuc wiele czegoś lub w wielu miejscach» Poodbijać tynk ze ścian. 3. «odbić … Słownik języka polskiego
utrącić — dk VIa, utrącićcę, utrącićcisz, utrąć, utrącićcił, utrącićcony rzad. utrącać ndk I, utrącićam, utrącićasz, utrącićają, utrącićaj, utrącićał, utrącićany 1. «trąciwszy oddzielić coś od czegoś; odbić, odtłuc» Utrącić ucho dzbana. Figurka z utrąconym … Słownik języka polskiego
poodbijać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIIa, poodbijaćam, poodbijaća, poodbijaćają, poodbijaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} odbijać coś wielokrotnie przez jakiś czas, dla rozrywki : {{/stl 7}}{{stl 10}}Poodbijać piłkę … Langenscheidt Polski wyjaśnień
