odwiać

odwiać
dk Xb, \odwiaćwieję, \odwiaćwiejesz, \odwiaćwiej, \odwiaćwiał, \odwiaćwiali a. \odwiaćwieli, \odwiaćwiany - odwiewać ndk I, \odwiaćam, \odwiaćasz, \odwiaćają, \odwiaćaj, \odwiaćał, \odwiaćany
1. «o wietrze: wiejąc z jednej strony odrzucić, odsunąć coś»

Wiatr odwiał śnieg z drogi.

2. «wiejąc oddzielić zanieczyszczenia z omłóconego ziarna, oddzielić ziarno od plew»

Odwiać ziarno w wialni.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Look at other dictionaries:

  • odwiewać — → odwiać …   Słownik języka polskiego

  • adia — ADIÁ, pers. 3 adíe, vb. I. 1. intranz. (Despre vânt) A sufla lin, uşor; (rar) a aburi; (despre miros) a veni în unde uşoare. 2. intranz. fig. A cânta cu glas stins; a murmura. 3. tranz. (reg.) A mângâia, a atinge uşor. 4. intranz. (reg.) A clăt …   Dicționar Român

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”