- oficer
- m IV, DB. -a, Ms. \oficererze; lm M. -owie (\oficererzy), DB. -ów«w siłach zbrojnych, w wojskach lądowych i lotniczych: żołnierz w stopniu podporucznika lub wyższym; w innych organizacjach o strukturze wojskowej, np. w policji, straży pożarnej: ten, kto ma stopień służbowy od podporucznika wzwyż»
Oficer dyplomowany.
Oficer dyżurny, liniowy, nawigacyjny, sztabowy, wachtowy.
Oficer polityczno-wychowawczy.
Oficer śledczy.
Oficer zawodowy.
Oficer rezerwy.
∆ Oficer flagowy a) «oficer specjalista w sztabie marynarki wojennej oraz w sztabach zespołów okrętów i baz morskich, którego funkcje związane są z którymś z rodzajów uzbrojenia okrętowego (np. flagowy artylerzysta) lub z rodzajem służby (np. flagowy mechanik)» b) «adiutant dowódcy morskiego»∆ Młodszy oficer «oficer w stopniu podporucznika, porucznika lub kapitana»∆ Starszy oficer «oficer w stopniu majora, podpułkownika lub pułkownika; w marynarce wojennej: w stopniu komandora podporucznika, komandora porucznika lub komandora»‹niem.›
Słownik języka polskiego . 2013.