okurzyć

dk VIb, \okurzyćrzę, \okurzyćrzysz, okurz, \okurzyćrzył, \okurzyćrzony - okurzać ndk I, \okurzyćam, \okurzyćasz, \okurzyćają, \okurzyćaj, \okurzyćał, \okurzyćany

1. rzad. «pokryć coś kurzem, pyłem; zakurzyć»

Okurzyć mąką ubranie.

Pojazdy okurzały piechurów.

Byli okurzeni od stóp do głów.

2. rzad. → odkurzyć

okurzyć się - okurzać się «pokryć się kurzem»

Okurzyć się w podróży.