omroczyć

dk VIb, \omroczyćczę, \omroczyćczysz, omrocz, \omroczyćczył, \omroczyćczony - omraczać ndk I, \omroczyćam, \omroczyćasz, \omroczyćają, \omroczyćaj, \omroczyćał, \omroczyćany

1. «okryć mrokiem, ciemnością; zaciemnić, ocienić»

Omroczone zasłonami okna.

Cień góry omroczył dolinę.

przen. «zakłócić coś, przeszkodzić czemuś»

Miłość młodych zostaje omroczona śmiertelną chorobą dziewczyny.

2. «spowodować zawrót głowy; zamroczyć»

Omroczył go lekki sen.

Szybki przebieg zdarzeń omroczył go.

omroczyć się - omraczać się «zostać zaciemnionym»