- opętaniec
- m II, DB. \opętaniecańca, W. \opętaniecańcze (\opętaniecańcu); lm M. \opętaniecańcy, DB. \opętaniecańcówpot. «człowiek opanowany jakąś manią, fanatyczny entuzjasta, zapaleniec, fanatyk»
Opętaniec nauki, sportu, teatru.
Słownik języka polskiego . 2013.