- orać
- ndk IX, orzę, orzesz, orz, orał, orany1. «żłobić bruzdy w roli, odkładając skiby za pomocą pługa ręcznego lub maszynowego (dawniej: za pomocą radła lub sochy) dla przygotowania gleby pod zasiew»
Orać głęboko, płytko.
Orać pole, ugór, rżysko.
Orać ciągnikiem, końmi.
Orać pod żyto, pod zasiewy.
◊ pot. Orać kimś, w kogoś «zmuszać, zapędzać kogoś do ciężkiej pracy, do harówki»◊ Orać nosem (ziemię), po ziemi «leżeć twarzą do ziemi»□ Każdy orze, jak może.□ Kto dobrze orze, ma chleb w komorze.2. pot. «ciężko pracować, harować»Orać za wszystkich.
◊ pot. Orać jak wół «pracować bardzo ciężko, tyrać»
Słownik języka polskiego . 2013.