orfizm

m IV, D. -u, Ms. \orfizmzmie, blm

1. «kierunek w mitologii, następnie doktryna filozoficzno-religijna powstała w Grecji w VIII w p.n.e. (wywodząca się - według tradycji - od Orfeusza), głosząca tezę o dwoistości natury ludzkiej (walce dobra ze złem oraz nieśmiertelnej duszy dążącej do wyzwolenia się z więzów ciała), wprowadzająca koncepcję świata pozagrobowego i metempsychozy»

2. szt. «abstrakcjonistyczny kierunek w malarstwie, powstały we Francji w latach 1912- -1914 jako konsekwencja kubizmu; postulował malarstwo czyste (bezprzedmiotowe), ekspresję barw i liryzm wypowiedzi»