Słownik języka polskiego . 2013.
ortogeneză — ORTOGENÉZĂ s.f. Dezvoltare tot mai accentuată a unor caractere în generaţiile care se succedă. – Din fr. orthogénèse. Trimis de ionel bufu, 16.05.2004. Sursa: DEX 98 ortogenéză s. f., g. d. art. ortogenézei Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa:… … Dicționar Român
ortogeneza — ortogèneza ž DEFINICIJA biol. proces u kojem se postupno, jednosmjerno usavršavaju ili unazađuju svojstva ili organi ETIMOLOGIJA orto + geneza … Hrvatski jezični portal
ortogenetički — ortogenètičkī prid. DEFINICIJA koji se odnosi na ortogenezu ETIMOLOGIJA vidi ortogeneza … Hrvatski jezični portal
kaledonski — kalèdōnskī prid. DEFINICIJA koji se odnosi na Kaledoniju; škotski SINTAGMA kaledonsko nabiranje geol. ortogeneza u paleozoiku kojom su izdignuti dijelovi SZ Europe, Sjeverne Amerike, Sibira i Australije ETIMOLOGIJA vidi Kaledonija … Hrvatski jezični portal
halmatogeneza — halmatogèneza ž DEFINICIJA biol. razvoj koji se odvija u skokovima, opr. ortogeneza ETIMOLOGIJA nlat. halmatogenesis ≃ grč. hálma: skok + geneza … Hrvatski jezični portal
