orzecznik

orzecznik
m III, D. -a, N. \orzecznikkiem; lm M. -i
jęz. «część orzeczenia złożonego wyrażana za pomocą imienia»
∆ Orzecznik rzeczownikowy «orzecznik wyrażany za pomocą rzeczowników i zaimków rzeczownikowych, występujący zwykle w narzędniku, rzadziej w mianowniku»
∆ Orzecznik przymiotnikowy «orzecznik wyrażany za pomocą przymiotników, zaimków i imiesłowów przymiotnikowych oraz liczebników porządkowych, mnożnych i wielorakich; zgadza się zwykle z podmiotem w rodzaju, liczbie i przypadku»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Look at other dictionaries:

  • orzecznik — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. a, jęz. {{/stl 8}}{{stl 7}} część imienna orzeczenia złożonego : {{/stl 7}}{{stl 10}}Orzecznik rzeczownikowy, przymiotnikowy. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • przymiotnikowy — «mający charakter przymiotnika, właściwy przymiotnikowi; utworzony od przymiotnika» Końcówki przymiotnikowe, np. ski, cki. ∆ jęz. Deklinacja, odmiana przymiotnikowa «deklinacja, odmiana o innych końcówkach niż deklinacja rzeczowników, mająca… …   Słownik języka polskiego

  • przymiotny — rzad. → przymiotnikowy (tylko w terminach) ∆ jęz. Orzecznik przymiotny «orzecznik przymiotnikowy» ∆ Przydawka przymiotna «przydawka przymiotnikowa» …   Słownik języka polskiego

  • Клеменсевич, Зенон — польск. Zenon Klemensiewicz …   Википедия

  • kontent — kontentnci przestarz. (używane wyłącznie jako orzecznik) «zadowolony, uszczęśliwiony, rad z czegoś; wesół» Był kontent z siebie. ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

  • narzędnik — m III, D. a, N. narzędnikkiem; lm M. i «szósty przypadek w deklinacji polskiej odpowiadający na pytania kim? czym?, pełniący funkcję dopełnienia bliższego lub dalszego, występujący także jako orzecznik lub okolicznik; forma wyrazowa tego… …   Słownik języka polskiego

  • orzecznikowy — przym. od orzecznik Funkcja orzecznikowa przymiotnika …   Słownik języka polskiego

  • posiłkowy — posiłkowywi «służący jako pomoc, wspomagający coś; pomocniczy, dodatkowy» Oddziały posiłkowe. Flota posiłkowa. ∆ jęz. Czasowniki (słowa) posiłkowe «czasowniki nie pełniące samodzielnej funkcji w zdaniu» a) «czasownik być pełniący funkcję łącznika …   Słownik języka polskiego

  • predykat — m IV, D. u, Ms. predykatacie; lm M. y 1. filoz. «w logice tradycyjnej: część zdania (sądu), w której się coś orzeka o podmiocie; w logice współczesnej: wyrażenie opisujące jakąś właściwość lub relację» 2. jęz. «orzeczenie w zdaniu wyrażone za… …   Słownik języka polskiego

  • rzeczownikowy — «odnoszący się do rzeczownika, właściwy rzeczownikowi» Odmiana rzeczownikowa. Przydawka rzeczownikowa. Formy rzeczownikowe przymiotnika. Orzecznik rzeczownikowy …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”