osłuchanie

osłuchanie
n I
1. rzecz. od osłuchać.
2. «znajomość czegoś po długim lub częstym słuchaniu; osłuchanie się»
osłuchanie się rzecz. od osłuchać się.

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Look at other dictionaries:

  • osłuchanie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od cz. osłuchać. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} obeznanie z czymś po długim lub częstym słuchaniu; osłuchanie… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”