Słownik języka polskiego . 2013.
bezokolicznik — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. a, jęz. {{/stl 8}}{{stl 7}} forma czasownika nieokreślona co do osoby, czasu, liczby i rodzaju; używana w tekstach bez podmiotu; w j. polskim kończy się na {{/stl 7}}{{stl 8}}ć, {{/stl 8}}{{stl 7}}np. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
powinien — + powinna, powinno m. os. powinienwinni, ż. rzecz. powinienwinny (także z zakończeniami osobowymi, pisanymi łącznie: powinienem, powinnam; powinieneś, powinnaś; powinniśmy, powinnyśmy oraz w połączeniu z by, był, pisanymi osobno: powinien by,… … Słownik języka polskiego
bezokolicznikowy — przym. od bezokolicznik Bezokolicznikowa postać czasownika … Słownik języka polskiego
infinitiwus — m IV, D. infinitiwuswu, Ms. infinitiwuswie; lm M. infinitiwuswy jęz. «forma czasownika oznaczająca czynność lub stan, bez określenia liczby, czasu i osoby; bezokolicznik; czasownik w tej formie» ‹łac.› … Słownik języka polskiego
nie — (pisane rozdzielnie) partykuła przecząca 1. w połączeniu z czasownikami a) «stanowi zaprzeczenie jakiejś czynności lub stanu, które dany czasownik wyraża; w konstrukcjach zdaniowych uwydatnia kontrast, przeciwieństwo, stopień nasilenia danej… … Słownik języka polskiego
bezosobowy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} nieodnoszący się do konkretnej osoby : {{/stl 7}}{{stl 10}}Bezosobowe ostrzeżenia policji. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
