- oszczerca
- m odm. jak ż II, DCMs. \oszczercacy; lm M. \oszczercacy, DB. \oszczercaców«człowiek obmawiający kogoś, rzucający na kogoś oszczerstwa, kalumnie»
Słownik języka polskiego . 2013.
oszczerca
Look at other dictionaries:
oszczerca — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos VIIIa, lm M. oszczercacy {{/stl 8}}{{stl 7}} ten, kto rzuca na kogoś oszczerstwa; obmawia, szkaluje kogoś {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
opluwacz — m II, DB. a; lm M. e, DB. y a. ów pot. «człowiek opluwający, oczerniający, szkalujący kogoś lub coś; oszczerca» … Słownik języka polskiego
paszkwilant — m IV, DB. a, Ms. paszkwilantncie; lm M. paszkwilantnci, DB. ów «człowiek piszący paszkwile; oszczerca» Niebezpieczny, złośliwy paszkwilant. Uprawiać rzemiosło paszkwilanta … Słownik języka polskiego
bezecny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, bezecnyni, bezecnyniejszy {{/stl 8}}{{stl 7}} odznaczający się brakiem czci, honoru, szacunku; okrywający hańbą; niegodziwy, nikczemny, podły : {{/stl 7}}{{stl 10}}Miał wobec niej bezecne zamiary. Bezecny oszczerca … Langenscheidt Polski wyjaśnień
