otorbić

dk VIa, \otorbićbi, \otorbićbił, \otorbićbiony - otorbiać ndk I, \otorbićbia, \otorbićają, \otorbićał, \otorbićany

«oddzielić np. ciało obce w organizmie od sąsiadujących tkanek przez wytworzenie wokół niego torebki z tkanki łącznej; wytworzyć taką torebkę wokół ogniska chorobowego»

Otorbiona drzazga w palcu.

otorbić się - otorbiać się «zostać otorbionym; otoczyć się torebką z tkanki łącznej»

Larwy włośnia otorbiają się w ciele żywiciela.