owiać

owiać
dk Xb, owieje, owiał, owiany - owiewać ndk I, \owiaćwa, \owiaćają, \owiaćał, \owiaćany
1. «o wietrze, prądach powietrza, mgle, dymie, zapachach itp.: wiejąc ogarnąć, otoczyć kogoś lub coś, dać się odczuć»

Owiał go zapach ziół.

Łąki owiane mgłą.

przen. «przeniknąć coś; osnuć, spowić»

Poemat owiany melancholią.

2. «o ciałach sypkich, lotnych: pokryć coś warstwą»

Śnieg owiał dolinę.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Look at other dictionaries:

  • owiać — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}owiewać {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • owiewać — → owiać …   Słownik języka polskiego

  • owionąć — dk Va, owionąćnie, owionąćnął książk. → owiać w zn. 1 …   Słownik języka polskiego

  • owiewać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, owiewaćam, owiewaća, owiewaćają, owiewaćany {{/stl 8}}– owiać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIb, owieję, owieje, owiał, owiali || reg. owieli, owiany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”