Słownik języka polskiego . 2013.
owocnik — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. a, bot. {{/stl 8}}{{stl 7}} nadziemny wytwór grzybni wyżej rozwiniętych grzybów, wytwarzający zarodniki, mający zwykle postać trzonu i kapelusza; pospolicie – grzyb {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
otocznia — ż I, DCMs. otoczniani; lm D. otoczniani bot. «kulisty lub butelkowaty owocnik grzybów z klasy otoczniaków i niektórych porostów, wytwarzający zarodniki workowe» … Słownik języka polskiego
owocnia — ż I, DCMs. owocniani; lm D. owocniani «sucha lub mięsista zewnętrzna część owocu roślin, powstała ze ścianek zalążni słupka» ∆ Owocnia grzyba, → owocnik … Słownik języka polskiego
smardz — m II, D. a; lm M. e, D. ów «Morchella, wiosenny, jadalny grzyb kapeluszowy z klasy workowców, którego owocnik składa się z pustego wewnątrz trzonka i brązowej główki głęboko pofałdowanej; występuje w lasach półkuli płn., w strefie umiarkowanej» … Słownik języka polskiego
