Pacnął go w plecy.
Gruszka pacnęła z drzewa na ziemię.
Słownik języka polskiego . 2013.
pacnąć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk IVa, pacnąćnę, pacnąćnie, pacnąćnij, pacnąćnął, pacnąćnęli {{/stl 8}}{{stl 7}} uderzyć w jakąś płaską powierzchnię, wydając krótki, jasny dźwięk : {{/stl 7}}{{stl 10}}Jabłko spadło ze stołu i pacnęło o podłogę. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
klapnąć — dk Va, klapnąćnę, klapnąćniesz, klapnąćnij, klapnąćnął, klapnąćnęła, klapnąćnęli, klapnąćnąwszy 1. forma dk czas. klapać (p.) 2. «paść bezwładnie, upaść, usiąść ciężko» Potknął się i klapnął jak długi na podłogę. Zmęczony klapnął na krzesło. 3.… … Słownik języka polskiego
pacnięcie — n I 1. rzecz. od pacnąć. 2. lm D. pacnięcieęć pot. «odgłos upadku, uderzenia o coś; klaśnięcie, stuknięcie» Głuche pacnięcie. Usłyszał pacnięcie ciała o ziemię … Słownik języka polskiego
pacnięcie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. pacnięcieęć {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od cz. pacnąć. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} krótki, jasny dźwięk, wydawany najczęściej przez… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
